Увидување на меѓусебните врски

Терминот интелигенција потекнува од латинските зборови: inter и legere во буквален превод значи „избира помеѓу“

Ова е најстарата и се уште актуелна дефиниција на интелигенцијата: способност за увидување на односи и врски помеѓу предметите и појавите.

Постојат многу различни дефиниции за интелигенцијата, кои ги поставиле повеќе од 250 научници од различни области.

Интелигенцијата е капацитет на личноста да се однесува на одреден начин, успешно да се справува со предизвиците и да ги постигнува своите цели.

Интелигенцијата е серија од вештини кои и овозможуваат на личноста да ги препознае и реши препреките од било кој вид кои се јавуваат во животот.

Интелигенцијата е комплекс од многу различни способности и начини на мислење, како:

  • Способност за апстрактно мислење;
  • Способност да се разберат комплексни идеи;
  • Способност за брзо и успешно учење и стекнување на знаења;
  • Искористување на претходното искуството;
  • Способност за успешно прилагодување на промените во околината, што подразбира и успешно решавање на проблеми.

Интелигенцијата е битен дел на човечките способности и е основа на користењето на човечките потенцијали. Генерално, се смета дека рапидниот раст на интелигенцијата завршува кога личноста ќе ги достигне доцните тинејџерски години - околу 16 година од животот.

Некои од способностите кои ја сочинуваат интелигенцијата се:

  • Прилагодување на нови ситуации и промена на поставените цели;
  • Учење или профитирање од искуство или тренинг;
  • Апстрактно мислење, со употреба на симболи и концепти;
  • Совладување на пречки со размислување;
  • Разбирање на комплексни идеи.

Интелигенцијата е внатрешна карактеристика на личноста и првенствено има рационална природа. Но, таа никогаш не е потполно рационална, на неа влијаат емоциите, мислењето и интуицијата.

Интелигенцијата во суштина е ментална адаптација на новите околности, со кои се среќава личноста во текот на нејзиниот живот.

Основната карактеристика на интелигенцијата е степенот до кој единката се прилагодува на средината. Оваа можност за прилагодување ја обезбедува способноста за расудување по која се разликуваат интелигентната и ментално заостанатата личност.

Интелигенцијата не е знаење, иако честопати се поистоветува со него.

Интелигенцијата не го вклучува тоа колку си успеал во животот, колку си среќен или кој степен на образование си го завршил.

Интелигенцијата има своја индивидуална и историска општо-човечка димензија. Таа е една од најистакнатите димензии на личноста. Во денешно време во голема мерка влијае на социјалниот статус на поединецот. Оној поединец кој во својата околина е познат и признат како интелигентен, повеќе напредува од останатите во сите сфери на општествениот живот.

IQ - Коефициент на интелигенција

„IQ“ е кратенка од германскиот термин Intelligenzquotient, поим скован во 1912 од психологот William Stern.

За проценка на интелигенцијата се користат резултатите од тестовите за интелигенција. Коефициент на интелигенција (IQ) е резултатот изведен од стандардизирани тестови дизајнирани да ја проценат човечката интелигенција.

Историски, коефициентот на интелигенција се добивал со делење на оценката за ментална возраст на една личност, добиена со спроведување на тест за интелигенција, со хронолошката возраст на личноста, изразена во години и месеци. Добиениот количник се множел со 100 за да се добие коефициентот на интелигенција.

Со современите IQ тестови резултатот се трансформира во нормална дистрибуција со просек 100 и стандардна девијација 15. Ова резултира со приближно две третини од популацијата со резултат помеѓу 85 и 115 и околу 2 проценти над 130 и под 70.

Коефициентот на интелигенција е тип на стандарден резултат кој покажува колку повисоко или подалеку е поединецот во менталната способност во однос на просекот на врсниците.

Коефициентот на интелигенција е поврзан со фактори како што се исхраната, образование, социо-економскиот статус на родителите, опкружување и перинатална средина.

Додека наследноста на коефициентот на интелигенција се истражува речиси еден век, сè уште постои дебата за значењето на проценките на наследноста и механизмите на наследување.

Резултатите од тестирањето на интелигенција се користат за образовна класификација, проценка на интелектуална попреченост, евалуација на кандидатите за работа и како предвидувачи на работните резултати и приходите.

Во минатиот век е воочен тренд на зголемување до три IQ поени по деценија (Флин ефект) при споредување со претходните генерации. Денес зголемувањето се одвива различно во однос на генерација, вид на интелигенција, општество или општествена група.

Тестирај го својот IQ

Со исполнето ниво на резултат ќе добиете покана за членување.

Членството во Менса е отворено за лица кои постигнале резултат во горните два проценти од општата популација на одобрен тест за интелигенција кој бил правилно спроведен и надгледуван. Не постои друга квалификација за подобност за членство.

Менса Македонија спроведува тестирања, при што одредени категории на популација имаат привилегии. Информација можете да добиете на нашата емаил адреса или на официјалниот Facebook канал на Менса Македонија

Резултатите од тестирањето ќе ви бидат познати само вам и на лицето кое го спроведува оценувањето. Доколку ги исполнувате условите тогаш ќе добиете и покана да и се приклучите на Менса Македонија.

Ако сакате да направите тест за вежбање онлајн, можете да го испробате Mensa IQ Challenge на веб страницата на Mensa International. Кога ќе ги поднесете вашите одговори, веднаш ќе добиете онлајн бодување и ќе можете да видите како сте поминале. Ве молиме имајте предвид дека Mensa IQ Challenge е само за вежбање: тој не е официјален IQ тест и не може да се користи за квалификација за приклучување кон организацијата.

Надареност кај деца и млади

Способност за високи достигнувања во области како што се интелектуален, креативен, уметнички или лидерски капацитет, или во одредени академски области.

Многу родители или наставници може да видат знаци кај детето што ќе ги натераат да мислат дека е надарено. Овие знаци, како што се способноста да се научат работите многу брзо, невообичаено голем речник или невообичаена способност за решавање проблеми, може да значат дека детето е надарено. Има и неколку помалку очигледни карактеристики: идеализам и силно чувство за правда, или преокупираност со сопствените мисли. Интензивната љубопитност за тоа како функционираат работите е вообичаена особина, како и тенденцијата да се експериментира со правење нешта поинаку или поврзување на идеи или мисли кои обично не се поврзани.

Секое дете е различно и тешко е да се генерализира, но повеќето бистри деца имаат некои од карактеристиките наведени подолу: перцептивни, испитувачки умови, необичен увид и интелектуална љубопитност, супериорна способност за расудување и расудување, апстрактно и критичко размислување, оригиналност, способност да се видат врските помеѓу идеите, долга концентрација во областите на интерес, напредна способност за читање, обемен вокабулар, силна моќ на набљудување, силно чувство за етика и вредности, смисла за хумор, брзо совладување на основните вештини, посебна способност во една или повеќе области, како што се музика, уметност, наука, јазици, информатика или математика.

Ова е далеку од тоа да биде сеопфатна листа, и не секое паметно дете ги има сите овие карактеристики. Меѓутоа, генерално, во споредба со децата од иста возраст, пол, темперамент и културно потекло, надареното дете на училишна возраст почесто, поинтензивно и подолг временски период ќе покажува некои од следниве однесувања: хумор, имагинација и креативност, истражување со љубопитство, меморија, чувствителност, експресивност, расудување, решавање на проблеми, интуиција, учење, напредни интереси, морал и етика, и мотивација. (Извор: Dr. Lannie Kanevsky, Brilliant Behaviors Checklist For Individual Student Observations, Tool Kit for High End Differentiation.)

Може да се случи само еден аспект од развојот на детето да се толкува како понапреден од оној што го покажуваат неговите или нејзините соученици. Исто така, децата ретко се развиваат според строг распоред: некои деца учат да одат или да зборуваат порано од нормата. Затоа, треба да се биде претпазлив да се претпостави дека детето е надарено освен ако одредена особина не е особено очигледна или ако не е очигледна комбинација од неколку необични карактеристики.

Една корисна дефиниција за надареноста: „Ученици, деца или млади кои даваат докази за способност за високи достигнувања во области како што се интелектуален, креативен, уметнички или лидерски капацитет, или во одредени академски области, и на кои им требаат услуги и активности кои вообичаено не ги обезбедува училиштето за да ги развијат тие способности“.

Постојат многу форми на надареност. Се разбира, Менса првенствено се занимава со интелектуалните способности, но вториот дел од горната дефиниција е многу релевантен: „...и на кои им требаат услуги и активности кои вообичаено не ги обезбедува училиштето за да ги развијат тие способности“. Некои може да тврдат дека е елитистички да се идентификуваат интелектуално надарените деца, но не е елитизам да се препознае дека на надарените деца им треба посебно внимание за да се доведат до нивниот целосен потенцијал, исто како што на другите, помалку способни деца можеби им е потребна помош, совет, или поддршка за да стигнат до нивните. Исто така, важно е да се разбере дека не постои единствено решение „една големина одговара на сите“ и дека секое поединечно надарено дете е единствено. Секој треба да биде соодветно стимулиран и да се канализираат нивните таленти, а тоа е предизвикувачка задача за родителите, наставниците и училиштата.